Fotograf pstrykał dalej, a dla tłumu wyglądało to jak nic więcej niż nerwy. Rozpoczęła się muzyka. Jedna po drugiej, druhny szły do ołtarza, a dzieci rzucały im płatki do stóp. W końcu pojawiła się Clara z ojcem u boku. Wśród gości rozległy się westchnienia.
Oczy Liama wpatrywały się w nią, błyszcząc czymś, czego nie potrafiła nazwać – miłością, nerwami lub czymś mroczniejszym. Każdy krok przybliżał ją do ołtarza, do obietnicy jej przyszłości. Wszystko wyglądało nieskazitelnie, dokładnie tak, jak sobie wyobrażała. Jej rodzina tam była, jej siostra promieniała obok niej, Liam czekał na końcu przejścia.