„Coś tu jest nie tak Clara otarła łzy wierzchem dłoni, a jej oddech stał się nierówny. „Nie mogę z tym żyć – powiedziała nagle, a jej głos przeszył ciszę. „Nie mogę po prostu tu siedzieć, podczas gdy oni udają, że to normalne. Potrzebuję odpowiedzi Rodzice wymienili zmartwione spojrzenia, ale nie próbowali jej powstrzymać.
Phoebe pochyliła się do przodu, jej oczy były wściekłe. „Więc ich znajdziemy. Razem Clara podniosła się z kanapy i zaczęła chodzić, gdy fragmenty dnia przewijały się w jej umyśle – drżące dłonie Liama, migotanie w jego oczach, gdy na nią patrzył, sposób, w jaki wydawał się… uwięziony. Nic się nie zgadzało. Nic się nie zgadzało.