Lukas zawsze był spokojnym dzieckiem. W wieku 14 lat rozumiał już, co to znaczy nie pasować. Jego ubrania były stare, wytarte na krawędziach, a włosy nigdy nie wyglądały dobrze, bez względu na to, jak bardzo się starał. Szkoła nie była miejscem komfortu, czuł się tam niewidzialny.
Uczniowie – zwłaszcza ci popularni – mieli swoje zwarte grupy. Lukas nie należał do żadnej z nich. Nigdzie tak naprawdę nie należał. Znalazł więc ucieczkę w lesie za szkołą, gdzie mógł być sam. Miejsce, w którym mógł pomyśleć, odetchnąć, zapomnieć na chwilę o chaosie dorastania.